Αυτή η στυγνή βιοπάλη μ’ έχει κατατσακίσει.
Ετούτο τ’ άγχος της δουλειάς.
Νίκος Σπάνιας,
Ποιήματα της Τρίτης Λεωφόρου (1963)
– Λοιπόν έχουμε και λέμε
(«Μα είδατε πως έλαμπε πίσω μας το Μανχάταν;»)
δύο μερίδες γαρίδες και δύο καλαμαράκια έτσι για ν’ αρχίσουμε
(«Φελινικό λούνα παρκ!»)
και τα σχετικά σαλατικά•
ρίξε και κανά μύδι
(«Μα τι ιδέα Νίκο μου για ψαροταβέρνα»)
Ρετσίνα από την δικιά σας έχετε;
(«Και πως βγήκε αυθόρμητα!»)
– Ναι, βέβαια
– Παιδιά καμιά αντίρρηση για ρετσίνα;
(«Μα φυσικά θα πάμε»)
Ρετσίνα all around
(«Κάθε καλοκαίρι»)
– Τίποτα άλλο;
(«Αν και όμως»)
– Αυτά για την ώρα και βλέπουμε
(«Ε εξορία είναι όπως και να το κάνουμε»)
– Ωραία, καλή όρεξη
(«Αν διαβάσατε»)
Με τον πεζό λόγο επ΄ώμου γραμμή για το μπαρ
– Βαρελίσια για οκτώ
Κάτι λέει ο Gus για το ντεκολτέ αυτής με το ολόσωμο
Μπαζάρει η κουζίνα για το τέσσερα φαντάζομαι
Ανάβει ο πυρετός του πήγαινε-έλα Φάτε μάτια ψάρια.
Με φιγούρα δίσκου
Εφάπτομαι του κύκλου της
Μάταια•
κλείνει το μάτι
σε άλλου είδους βιογραφικά.
Players διασποράς
Ξεκοκαλίζουν
Το προνόμιο αυθόρμητων εξόδων
Layers τα αποφάγια
Στριμώχνουν ραντεβού στην κουζίνα
Το ανόμοιο ταξικών διαδρομών
(Τι κάνουν οι Ελληνοαμερικανοί διανοούμενοι
για την εργατιά της ξενιτιάς;)
– Hey gorgeous!
Η Joyce αλατίζει τα ορεκτικά
Μισοκλείνοντας τα μάτια
Κάποιες αποστάσεις τσιγαρίζονται…
(«Ποτέ δεν προσέλαβε μαύρους για σερβιτόρους ο Μάκης»
θα σκεφτώ μόνο χρόνια αργότερα).
Μεταξύ παραγγελίας και λογαριασμού
«Τα έξοδα των με – ξοδέματα των δε»
Τσιρίζει το σώμα.
Βραδιά εξόδων
Βάρδια εσόδων
Afford me a night out at Gino’s
Ίσως προλάβω και τη Margie
που τώρα τελευταία
έχει ανάγκη τις υπερωρίες της…
To Koskino 