Ασημίνα Ξηρογιάννη, Ποιήματα από τις “Πληγές”

Φοβάμαι τις λέξεις
που δεν είναι δεμένες με τα βιώματά μου.
Έξω από μένα.
Σαν όνειρα ακυρωμένα.
Σαν απωθημένα.

***

Είναι κάτι βράδυα ναυάγια
(όλο απόγνωση και τρέλα)
που ούτε το φως του πρωινού
δεν ξέρει πώς να τα γιατρέψει.

***

ΟΜΟΝΟΙΑ

Ανθρωποι με αφηνιασμένα βλέμματα,
Φωνές αλλόκοτες,
βαθιά πληγωμένες.

***

Όλη μου η ζωή μια αναμονή.
Από τότε που έφυγες,
τα βράδυα,
σβήνω τα φώτα,
βυθίζομαι,
Δεν καταλαβαίνω αν ξημερώνει.

*”Πληγές”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2011.
**Για περισσότερα για την Ασημίνα Ξηρογιάννη επισκεφθείτε το μπλογκ της στο http://varelaki.blogspot.com